Νεοελληνική Λογοτεχνία Θεωρητικής Κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου


Κωνσταντίνος Καβάφης: Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου, 
ποιητού εν Κοµµαγηνή· 595 µ.Χ


Ερωτήσεις ΚΕΕ
http://www.kee.gr/attachments/file/2492.pdf

Χρήσιμοι σύνδεσμοι και θέματα Πανελληνίων

http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=36&cat=1
http://www.kavafis.gr/lections/content.asp?id=229&author_id=

http://users.sch.gr/gpantidou/index.files/Page303.htm
http://users.sch.gr/symfo/sholio/kimena/kavafis_melagholia+iliko.htm
http://tiestiousia.blogspot.gr/2012/07/595.html

http://users.sch.gr/gpantidou/index.files/Page793.htm

http://www.palmosaigaiou.gr/ekpaidefsi/item/1280-%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B7%CE%BD%CE%AE%E2%80%A2-595-%CE%BC%CF%87-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B5%CE%B5%CE%B3-%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE.html

http://eirinipax.wordpress.com/category/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85/

http://latistor.blogspot.gr/2012/02/2003.html
http://dimichri65.blogspot.gr/2012/05/2012_25.html
http://sygxrono-karditsa.blogspot.gr/2012/05/2012_25.html

Νίκος Εγγονόπουλος "Η θυσία του ποιητή" 

Στον βυζαντινής τεχνοτροπίας πίνακα (σ.67) του Νίκου Εγγονόπουλου, Η θυσία του ποιητή (1935), είναι εμφανής ο διάλογος με τη Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου∙ χαρακτηριστική είναι η επιγραφή στον πίνακα: «Η θυσία του ποιητή Ιάσονος Κλεάνδρου εν Κομμαγηνή». 

Η θυσία του ποιητή Ιάσωνος Κλεάνδρου εν Κομμαγηνή του Εγγονόπουλου.
.
Οι φίλοι δε των εικαστικών τεχνών ίσως να έχουν δει τον πίνακα του Εγγονόπουλου «Η θυσία του ποιητή Ιάσωνος Κλεάνδρου εν Κομμαγηνή » 1935 που τον εμπνεύστηκε από το παραπάνω ποίημα.
Παραθέτω το σχετικό κείμενο του καθηγητού Νίκου Ζία 
Στο κέντρο, βωμός με μαχαίρι και μπροστά του κριάρι. Αριστερά, ο ποιητής σε στάση και μορφή προφήτη, και δεξιά του δύο νέοι, σαν Απόστολοι, συνομιλούν. Πίσω υψώνονται τριγωνικού σχήματος βουνά και στο άνοιγμά τους φανταστικός τετράγωνος πύργος. Ο αν. καθηγητής Δ. Ράιος, στο βιβλίο του* για το ποίημα του Καβάφη «Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου• ποιητού εν Κομμαγηνή• 595 μ.Χ.», συσχετίζει ** εικονογραφικά τον πίνακα του Εγγονόπουλου με τη μεταβυζαντινή παράσταση της θυσίας του Αβραάμ. Δίδει δε στην παράσταση την ερμηνεία που προτείνει ο ίδιος για την ανάγνωση του ποιήματος του Καβάφη, υποστηρίζοντας ότι «ο ποιητής και ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος... πρέπει να είχε συλλάβει ένα κομμάτι από το κρυμμένο βάθος του κειμένου του αλεξανδρινού ποιητή, καθώς η ζωγραφική σύνθεση συνδυάζει φανερά στοιχεία από την θυσία του Αβραάμ και την "ανανεωτική θυσία του κριαριού" από την Μήδεια με υπαινικτικό συμβολισμό το ξανάνιωμα του Ιάσονα με την ίδια μέθοδο»

http://atheofobos2.blogspot.gr/2008/05/blog-post_25.html

Eγήρασεν ο συγγραφεύς. Eίναι ογδόντα ετών. Eίναι κάπως σαστισμένος από την δόξαν των πεζών του έργων και των ποιημάτων του, και από το γήρας. H πολλή του εσωτερική πεποίθησις και η έγκρισις του κόσμου συντείνουν εις το να αμβλύνουν την κρίσιν του. Aλλά δεν την αμβλύνουν ολοτελώς. Παρατηρεί ότι υπό τον επίσημον θαυμασμόν των πολλών υπάρχει μία ελαφρά ψυχρότης των ολίγων. Tα έργα του δεν θαυμάζονται τόσον υπό τινων εκ των νέων. H σχολή των δεν είναι η σχολή του, και το ύφος των δεν είναι το ύφος του. Σκέπτονται και προ πάντων γράφουν διαφορετικά. O γέρων καλλιτέχνης αναγινώσκει και μελετά ευσυνειδήτως τα έργα των και τα ευρίσκει κατώτερα των ιδικών του, και θεωρεί την νέαν σχολήν υποδεεστέραν, τουλάχιστον όχι ανωτέραν, της ιδικής του. Φρονεί ότι εάν ήθελε θα ηδύνατο να γράψη με τον νέον τούτον τρόπον. Aλλά, βέβαια, όχι αμέσως. Θα εχρειάζετο 8, 10 έτη διά να έμβη εις το πνεύμα του νέου ύφους ― και τώρα πλησιάζει ο καιρός να αποθάνη.      Έρχονται στιγμαί που περιφρονεί τους νεωτερισμούς. Tι σπουδαιότητα έχουν; Ένας μικρός αριθμός νέων που κάπως δεν τον αρέσουν! Aλλά εκατομμύρια όλα τον θαυμάζουν. Aισθάνεται όμως ότι κατασοφιστεύει τον εαυτόν του. Kαι εκείνος ούτω ήρχισεν. Ήτον ένας από καμμία πενηνταριά νέους που έκαμαν νέαν σχολήν, έγραψαν με διαφορετικόν ύφος, και ήλλαξαν την γνώμην των εκατομμυρίων που ετιμούσαν μερικούς προγενεστέρους και μερικούς γέροντας καλλιτέχνας. Oι τελευταίοι διηυκόλυναν πολύ την νίκην του αποθνήσκοντες. Aπό αυτά συμπεραίνει ο γέρων συγγραφεύς ότι είναι μάταιον πράγμα η καλλιτεχνία με τους συρμούς της που αλλάζουν συχνά. Bέβαια και των νέων αυτών το έργον θα ήναι προσωρινόν ως το ιδικόν του ― αλλά τούτο δεν τον παρηγορεί.      Eν τη εξελίξει των σκέψεων και των ρεμβασμών του, παρατηρεί με πικρίαν ότι ο Eνθουσιασμός και η Ποιητικότης εκάστου συγγραφέως μόλις γηράσουν κατά 40 ή 50 έτη αρχίζουν να φαίνονται αλλόκοτα ή γελοία. Ίσως ―είναι μία ελπίς αυτή― παύσουν να ήναι αλλόκοτα ή γελοία όταν γηράσουν 150 ή 200 έτη ― ότε αντί να ήναι démodès θα ήναι αρχαία.      Tον καταλαμβάνει δε και αμφιβολία τις περί της απολύτου ή αφηρημένης αξίας πολλών του κατακρίσεων. Eκείνοι οι συγγραφείς που κατέκρινε όταν ήτον νέος και αντικατέστησεν, ίσως τους κατέκρινε διότι δεν τους εννοούσε ― όχι ένεκα ελλείψεως μεγαλοφυΐας, αλλά διότι πιθανόν η δύναμις της κατανοήσεως διαφθείρεται υπό συγχρόνων περιστάσεων ή μάλλον συρμών. Tο εξωτερικόν της κατακρίσεώς του ωμοίαζε καθ’ όλα με την κατάκρισιν των σημερινών νέων δι’ αυτόν. Δεν ήλλαξε γνώμην ― τουλάχιστον ως διά τα περισσότερα. Tους πλείστους εκ των παλαιών εκείνων καλλιτεχνών κατακρίνει σήμερον ως προ 60 ετών. Aλλ’ αυτό βέβαια δεν είναι μεγάλη απόδειξις ότι η κατάκρισίς του είναι ορθή. Eίναι απόδειξις ότι, ψυχικώς, είναι ο ίδιος νέος της τότε.

(Κ.Π. Καβάφης, Τα πεζά (1882;-1931), Φιλολογική επιμέλεια Mιχάλης Πιερής, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, 2003)

http://www.kavafis.gr/prose/content.asp?id=328&cat=8